कविता- कहर

फोक्सोमा भरेर एकै मास्क श्वास,

बोकेर रगतमा दुइ सिरिन्ज खोप,

भाइरस र भाइरलका बिगबिगी बिच

सामाजिक दुरीले दु.............र बनाएको आफ्नै समाज,

अनी

समाजभित्रै असामाजिक हुँदै गएको आफ्नै अस्तित्व ।

कहर र जहर बिच रूमल्लिएको एक मगज डरमा

'सावधान रहौँ सतर्क रहौँं' भन्दै एक मुठी आस समेत नदिलाई

तपाईँ उल्टै प्रश्न गर्नुहुन्छ,

हालखबर त ठिकै छ नी ?

अब म तपाईँलाई के जवाफ दिऊँ ?